پشمینه بافت

نویسنده: جنل بیلز (Janell Beals)

مترجم: آرزو مودی

«توضیح مترجم: فرش‌های محیطی که ترجمه‌ای است از Area Rugs به آن دسته فرش‌هایی اطلاق می‌شود که کف یک اتاق یا فضا را کامل نمی‌پوشانند و بخش‌هایی از کف خالی و بدون پوشش باقی می‌ماند. پیش از این و در دهه‌های گذشته –به ویژه در فضای سنتی ایران- رسم بر این بود که کل یک اتاق را با یک فرش یا یک فرش و چند تکه قالیچه می‌پوشاندند اما امروز به کارگیری یک–یا چند- قطعه فرش برای پوشاندن کل یک فضا مرسوم نیست و بنا به گفته مشتریان و خریداران حضور در فضایی که کف آن کاملا با فرش پوشانده شده باشد، احساسات مختلفی از خفگی تا کهنگی را در بیننده ایجاد می‌کند. می‌توان گفت فرش‌های محیطی که بنا به کاربردی که دارند بدین نام خوانده می‌شوند، وارد خانه‌های ایرانی نیز شده‌اند و علاوه بر مسائل مادی –که پهن کردن یک فرش دستباف 24 متری را در یک هال بزرگ تقریبا ناممکن ساخته است- سلیقه مصرف کنندگان دیگر نیز جویای فرش‌های بزرگ پارچه یا استفاده از قطعات مختلف برای پوشاندن کف اتاق نیست. نویسنده در این یادداشت چند قاعده اصلی و مهم را برای استفاده از این نوع فرش‌ها با شما در میان گذاشته است.»

سوالی که برای من اغلب مطرح می‌شود این است که "چه قواعد و اصولی برای انتخاب اندازه‌ای مناسب برای فرشی که در یک فضا استفاده خواهد شد، وجود دارند؟"

یک قاعده عمومی می‌گوید بزرگی فرش می‌بایست به اندازه‌ای باشد که در اتاق نشیمن تا زیر پایه‌های کاناپه‌ها و صندلی‌ها کشیده شود و مبلمان و وسایل را یکدست و متحد کند. اما آنچه مکررا شنیده‌ام این پیشنهاد بوده است که می‌بایست تمام پایه‌ها روی فرش قرار بگیرند. در نتیجه بیش از آنکه بخواهید در بند این قواعد باشید یا بمانید، آگاهی از این دستورالعمل‌هاست که اهمیت دارد. گزینه‌های پیش رو در تعیین اندازه قالیچه یا فرش مورد نظرتان برای رسیدن به زیبایی و هماهنگی بصری یاریگر شما خواهد بود. 

برای دیدن باقی مطالب به این سه لینک مراجعه کنید: + و + و + 

پینوشت یا توضیح خیلی مهم: 

فرش‌های محیطی، با توجه به کاربردی که این فرش‌ها دارند، معادل درستی برای Area rug نیست و مدت‌ها پیدا کردن یک جایگزین خوب باعث شد که این مطلب را منتشر نکنم. اگر شما پیشنهاد بهتری دارید، قطعا استقبال و تشکر خواهم کرد.