پشمینه بافت

سال نودوسه قصد کردم که این مطلب را ترجمه کنم، یک بند از مطلب را هم ترجمه کردم و بعد نشد که ادامه بدهم، تنبلی و وقت کم و خستگی و بهانه‌های دیگری از این دست مانع شد. حالا که در حال برگرداندن آرشیو سال 1393 هستم، دوباره، به این مطلب برخوردم و قصد کردم که این بار آن را کامل کنم و سعی می‌کنم این "ادامه دارد" زیاد طولانی نباشد و به زودی مطلب کامل بشود.

***

اصل مطلب از اینجاست.

نمی‌توان فرش‌ها را با میخ بر روی دیوار کوبید یا با استفاده از انواع شیوه‌های غلط، به سادگی، بر روی دیوار آویزان کرد، چرا که فرش‌ها از هزاران هزار گره، در کنار هم، تشکیل شده‌اند و نصب نامناسب و غلط هر کدامشان می‌تواند باعث آسیب رساندن جدی به فرش شود. در مورد گلیم‌ها و بافته‌های بی‌گره نیز وضع به همین منوال خواهد بود چرا که اگر چه در این دسته از بافته‌ها از گره خبری نیست اما تار و پود بافته با نصبی نامناسب و غلط آسیب خواهد دید و در نهایت دستبافته شما پاره خواهد شد. در این یادداشت نویسنده راه‌های کاربردی و ساده‌ای را برای آویختن انواع منسوجات و دستبافته‌ها پیشنهاد می‌دهد که به راحتی قابل اجرا هستند.

نویسنده: Marla Mallett

راه‌های خوب و رضایت‌بخش بسیاری برای آویختن بافته‌های قدیمی، فرش‌ها و انواع فرشینه و راه‌های بی‌شماری برای نصب منسوجات آسیب‌پذیر و فرش‌پاره‌های بسیار قدیمی و آنتیک وجود دارد. در خانه من گاهی اوقات قطعات مورد علاقه با میخ‌های ظریف یا پونزها به صورت موقت نصب شده‌اند و پس از مدتی این موقعیت موقت به دائم تبدیل می‌شود. گاهی خود منسوجات بهترین راه‌حل را به شما می‌دهند. من معمول‌ترین شیوه‌ها را در این یادداشت توصیف خواهم کرد.

هیچ کدام از منسوجات را نبایست با استفاده از حلقه بیاویزید چرا که در این حالت وزن دستبافته به صورتی نابرابر پخش می‌شود. به پرده و آویز قدیمی حمام فکر کنید؛ ببینید چگونه چین خورده، چروک شده، شکم داده و پاره شده است. گیره‌های فنری که در بعضی از فرش فروشی‌ها استفاده می‌شوند تنها برای مدتی کوتاه و موقت مفید هستند و به کار می‌آیند. هرگز نباید از تخته‌های باریک میخ‌دار، حتی به صورت موقت، استفاده کنید چرا که لبه‌های بسیار تیز هر کدام از میخ‌ها می‌تواند باعث پارگی فرش یا منسوج شما بشود و اینکه در نهایت این میخ‌ها زنگ خواهند زد. قاب‌های سنگین یا تیرک‌هایی که قبه‌های تزئینی دارند، گاهی و به ندرت، مناسب هستند. نتیجه کار هر چه ساده‌تر باشد، برازنده‌تر و آراسته‌تر خواهد بود.

غلاف بندی

در مورد بعضی از بافته‌ها، قالیچه‌ها و منسوجات محکم‌تر، درست کردن غلافی از جنس پارچه‌های ضخیم و محکم پنبه‌ای، کتانی و یا حتی استفاده از آن دسته بافته‌های کتانی که بافتی جناغی و محکم دارند و دوختن یا اتصال محکم‌شان به مقتضای وضعیت فرش می‌تواند راهکاری مناسب باشد. گاهی استفاده از بخشی کوچک از این غلاف در دو سمت فرش کفایت می‌کند. برای این کار نخ‌های ضخیم پنبه‌ای بسیار مناسب هستند. برای محکم شدن و محکم ماندن این دوخت می‌بایست دست کم از دو رشته نخ برای هر نوبت دوخت استفاده شود. یک میله فلزی که عرضی اندکی کمتر از عرض غلافی باشد که دوخته شده است را می‌توان وارد این غلاف کرد. این میله را می‌توان با استفاده از دو چنگ با زاویه‌ای اندک و یا دو پیچ بر روی دیوار محکم کرد. این میله را می‌توان از بالا با استفاده از نخ‌های دست پیچ آویخت. هیچ کدام از این اسبابی که برای آویختن استفاده می‌شوند نبایست بر سطح رویی فرش یا دستبافته قابل مشاهده باشند.

با استفاده از این روش، اگر منسوج تخت باشد، این غلاف می‌بایست در پشت بافته حالت برآمدگی داشته باشد. با اینکه لبه بالایی دستباف یا منسوج ممکن است ناهموار باشد، کاملاً راست بودن غلاف کاملاً ضروری و مهم است. اگر منطبق بر شکل نامنظم دستبافته دوخته شود، قطعه مذکور به شکلی نایکنواخت آویخته خواهد شد.

تام رادرفورد با استفاده از این روش، سبکی هوشمندانه را برای آویختن قالیچه‌های کوچک و سبک وزن تبتی و چینی‌اش ابداع کرده است. تام از نوارهای استیل مضرس سبک وزنی استفاده می‌کند که برای نصب قفسه‌های کتاب ساخته شده‌اند. این میله‌ها تقریباً صاف و محکم هستند و سوراخ‌هایی دارند که می‌توان آن را به سادگی بر روی چنگک‌های کوتاه و کجی لغزاند که بر روی دیوار نصب می‌شوند. غلاف‌های این نوارها را می‌توان به سادگی به شکلی صحیح دوخت با این حال صاف و مستقیم بودن غلاف‌ها اهمیت بسیار زیادی دارد و نبایست تابع محیط مرئی دستبافته باشند. در این عکس، میله مذکور تا حدی که شما بتوانید به راحتی آن را ببینید بیرون کشیده شده است. لطفاً به خاطر داشته باشید که این روش برای دستبافته‌های سنگین و جسیم مناسب نیست.

velcro (در حال حاضر هیچ معادلی برای این کلمه در ذهن ندارم. بعدا اصلاحش میکنم!)

در یکی از جمله روش‌هایی که اخیراً در بسیاری از موزه‌ها محبوب شده است و فراوان استفاده می‌شود، یک نوار Velcro با دست به نوار بالایی پشت فرش یا منسوج مورد نظر دوخته می‌شود. بخش نرم و کرکدار Velcro بر روی دستبافته‌ها قرار می‌گرد و بخش اتصالی و سفت و سخت نوار بر روی یک تخته چوبی با چسب متصل می‌شود یا با بست محکم می‌شود. پس از آن این تخته چوبی را در هر کجا که لازم باشد، بر روی دیوار نصب می‌کنند. با این کار دستبافته مذکور به سادگی و بدون هیچ پیچ و تابی بر روی دیوار قرار می‌گیرد. بعضی اشخاص ترجیح می‌دهد ابتدا Velcro را با چرخ بر روی یک نوار کرباسی یا یک پارچه ضخیم بدوزند، سپس آن قطعه را با دست بر روی فرش یا دستبافته بدوزند. اگر این دستبافته نرم و انعطاف‌پذیر باشد، این کار استحکام بیشتری بدان می‌دهد و اندکی از آن محافظت می‌کند. من معمولاً یک گلیم چاکدار  را با کوک زدن و دوختن فاصله‌های متناوبی که در این بافته‌ها وجود دارد به وسط Velcro و کناره‌هایش محکم می‌کنم.

          همانگونه که در مورد قبل اشاره شد، اینجا نیز اتصال Velcro به خط راست بر روی دستبافته اهمیّت بسیار زیادی دارد و نبایست تابع محیط مرئی دستبافته باشید. گلیم‌ها، فرش‌های یا منسوجات بزرگ و سنگین نیازمند Velcro با عرضی پنج سانتی‌متری هستند. اگر یک نوار عرض کافی را به شما نمی‌دهد، از دو نوار استفاده کنید.

          اغلب از من می‌پرسند آیا راه دیگری به جز دوختن چیزی به یک دستبافته، برای آویختنش وجود ندارد و از این موضوع نگران هستند که چنین دوخت و دوزهایی که به هر طریق ممکن به دستبافته‌هایشان آسیب بزند. چنین نگرانیهایی واقعاً بی‌مورد است و چنین اتفاقی نمی‌افتد و با توزیع یکدست وزن بافته در راستای عرضش، استفاده از روش غلاف‌بندی یا استفاده از Velcro بهترین روش برای آویختن یک دستبافته است و برای دستبافته‌های پشمی و ابریشمی نتیجه‌ای برابر دارد. به هیچ روش خاصی برای کوک زدن نیاز نیست؛ معمولاً استفاده از یک نخ ضخیم پنبه‌ای یا استفاده از نخ‌هایی که برای تار فرش استفاده می‌شوند، برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب کفایت می‌کند.

فرش را بر روی سطحی مناسب پهن و سپس بر روی دیوار نصب کنید.

به منظور نصب محکم منسوجات بسیار سنگین، می‌توان آن‌ها را بر روی یک قاب چوبی، بوم‌های محکم یا تخته سه‌لای نقاشی پهن کرد و با استفاده از گیره، میخ‌های کوچک و یا پونزهای مناسب آن‌ها را بر روی سطح محکم متصل نمود. اگر قصد دارید یک بافته سبک وزن ابریشمی را بدین ترتیب بر روی سطحی نصب کنید، می‌توانید آن را بر روی یک بوم محکم پهن کنید و از یک لایه میانی پنبه‌ای یا فلانل، بین دستبافته و بوم نیز استفاده کنید و بعد با ابزاری مناسب بافته ابریشمی را بر روی بوم محکم کنید. می‌توانید در این حالت، پس از تعیین حاشیه مطلوب، دستبافته را با دست بر روی لایه میانی بدوزید. در تصویر حاضر از کتان بدون رنگ اوترخت استفاده شده است.

در مورد اکثر دستبافته‌ها نه تنها می‌بایست دور به دور دستبافته را بدوزید که نیاز است قسمت‌هایی در وسط بافته را نیز برای دوخت انتخاب کنید با این کار وزن به شکلی یکنواخت تقسیم و توزیع می‌شود. برای این کار معمولاً استفاده از کوک‌های درشت شطرنجی که کاملاً در میان تارها و پوها جای بگیرند و در سرتاسر بافته پخش بشوند، بهترین حالت دوخت خواهند بود. اگر از نخ‌های مناسب و کاملاً هماهنگ با رنگ فرش برای دوخت استفاده کنید، به هیچ ترتیبی کوکی که زده‌اید، پیدا نخواهد بود.

اگر برای قطعات ظریف‌تر به محافظت بیشتری نیاز دارید، می‌توانید برای سطحی که فرش را بر روی آن پهن کرده‌اید از یک قاب نیز استفاده کنید. به خاطر داشته باشید هرگونه شیشه و پلکسی گلاس را بایست در هر صورت از هرنوع دستبافته‌ای دور نگه دارید. یک نمای استاندارد موزه‌ای را می‌توانید با استفاده از کتان ساده رنگ نشده طبیعی و یک قاب تیره رنگ چوبی یا از جنس پلاستیک فشرده به دست بیاورید. این مجموعه را نبایست سفت و سخت ببندید و مهروموم کنید بلکه می‌بایست جایی را هم برای گردش هوا در نظر بگیرید تا سروکله کپک‌ها پیدا نشود. با استفاده از این روش ساده اما در عین حال ماهرانه می‌توانید فرشتان را هم در محیطی تجاری و هم در فضائی مسکونی به نمایش بگذارید. با این کار هم از زیبایی دستبافته‌ها لذّت خواهید برد و هم از فرش‌تان به خوبی محافظت خواهید کرد.

ادامه دارد...

آشپزخانه هم مگر می‌شود به این دلبری!

عکس را البته به بهانه فرشش گذاشته‌ام. حدس می‌زنم فرشی که پهن کرده‌اند که البته گلیم است، کلگی باشد. کلگی را بیشتر از همه کردها می‌بافند اما در دیگر مناطق هم بافته می‌شود که به تعبیری هر جا که بروید بازار فرش، می‌توانید کلگی پیدا کنید. عرضش از کناره‌ها بیشتر است و طولش هم به درازی کناره‌ها نیست. اصولاً هم به واسطه عرض بیشترش برای این فضاها مناسب‌تر است.

یک توضیح هم در مورد کنده‌های سقف بدهم که مدلش را جای دیگری دیده بودم و چیزکی در موردشان خوانده‌ام شاید این هم از همان دست باشد. کاری که در اروپا بیشتر رواج دارد و خانه‌ها قدیمی را به کل سرنگون نمی‌کنند بعضی بخش‌ها را اینطور نگه می‌دارند از جمله چهارچوب‌های چوبی و تنه‌های درختی که در سقف‌ها به کار رفته است کاری که در خانه‌های روستایی و شهری ایران هم انجامش می‌داندند با این تفاوت که ما امروز همه را می‌ریزیم پایین و خانه‌های نامهربان زشت بی‌نور زمخت می‌سازیم بی‌هیچ لطفی و مهری!

اگر فیلم me before you که تازگی گل کرده و دست به دست می‌شود را دیده باشید، جایی که برای ویلیام آماده کرده بودند هم از همین دست بود، طویله‌ای بود که چوب‌های سقف و داربست‌های اصلی هنوز سر پا بود! این هم شاهدش!

عکس دلبر هم از اینترنت است.

یک گلیم یا قالیچه شرقی را در یک فضای کاملا مدرن پهن کنید و از معجزه‌ای که پیش روی شماست، لذت ببرید.

نویسنده: جیسون لیز (Jason Lees)

مترجم: آرزو مودی

قالیچه‌های سنتی زمان را متوقف می‌کنند. ساختمان بی‌عیب و نقصشان و طرح‌های پیچیده و پرجزئیاتی که دارند، کل احساس حاکم بر فضای یک اتاق را مملو از تاریخ می‌کند. اگر سلیقه شما در چیدمان فضای داخلی متمایل به سبک مدرن است و شما ناگهان، چه در یک سفر یا چه در یک مغازه عتیقه فروشی یا در یک گنجینه خانوادگی با یک قالیچه سنتی روبه‌رو شده‌اید، در طراحی مدرنتان جایی را برایش در نظر بگیرید. نبایست چنین گنجینه‌ای را نادیده گرفت. یکی از جمله دلایلی که باعث می‌شود همواره محبوب باقی بمانند، انعطاف‌پذیری و قدرت انطباقی است که دارند. در این یادداشت با استفاده از چند مثال به شما خواهیم گفت که چگونه از یک محصول سنتی در یک اتاق غیرسنتی استفاده کنید. 

 ...

بقیه مطلب را اینجا و اینجا بخوانید.

با یک اندازه‌گیری دقیق شما (و صندلی‌های میز ناهارخوری) فضای کافی برای جابه‌جایی خواهید داشت.

برای انتخاب درست فرشی مناسب اتاق ناهارخوری به اطلاعات عجیب و غریب و زیادی نیاز نخواهید داشت. می‌بایست در هر طرف درازا و پهنای مناسبی داشته باشد تا صندلی‌ها به راحتی جابه‌جا شوند و فضایی را که برای دیگر اثاثیه اتاق در نظر گرفته‌اید، اشغال نکند.

برای میزهای ناهارخوری استاندارد (106×162 سانتی‌متر) با چهار تا شش صندلی فرشی با طول و عرض 20×25 سانتی‌متر -برای شروع- معمولا مناسب است اما عوامل و موضوعات دیگری نیز هستند که بر اندازه و شکل قالیچه تاثیر می‌گذارند و شما باید در مورد آن‌ها تصمیم بگیرید.

اخیرا بر روی این موضوع کار می‌کردم که فرش‌هایی که تنها مناسب پوشاندن بخشی از اتاق هستند را در ناهارخوری یکی از مشتریانم به کار ببرم. چنین تصمیمی راه‌حلی زیرکانه بود چرا که اتاق مذکور باریک بود. نیاز داشتم که اندازه فرش را در فضای مذکور بازسازی و شکل جای‌گیری آن را مجسم کنم در نتیجه با استفاده از چسبی که نقاشان به کار می‌برند تجسمی از آن را بر روی کف‌پوش اتاق ساختم و در نهایت بر اساس اندازه به دست آمده برای خرید فرش اقدام کردم. در این متن نکات دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند در این جستجو شما را یاری کنند. 

پیش از آنکه اندازه قالیچه یا فرش را تعیین کنید، مبلمان و اثاثیه اتاق را بچینید. می‌بایست دقیقا بدانید که لبه‌های فرش کجا تمام می‌شوند چرا که نمی‌توانید لبه‌های اضافه را زیر باقی وسایل اتاق ناهارخوری جای بدهید. 

می‌بایست اندازه فرشی که انتخاب می‌کنید صندلی‌ها را نیز شامل شود. رویه میز را اندازه بگیرید و بین 60 تا 76 سانتی‌متر به هر طرف اضافه کنید که با این کار فضایی برای جابه‌جایی راحت خواهید داشت و هنگام نشستن بر روی صندلی به سادگی به درون (یا زیر میز) کشیده می‌شود. اگر فرش اتاق ناهارخوری به اندازه کافی بزرگ نباشد واقعا دردسرساز خواهد بود و پایه‌های عقبی صندلی‌ها مدام به لبه فرش گیرخواهند کرد.

نکته: فرش‌های ماشینی از جنس مصنوعی ممکن است انتخابی بهتر برای اتاق ناهارخوری شما باشند چرا که به نسبت فرش‌های دستباف یا فرش‌هایی با پرزهای بلند، پرز کوتاهتری دارند و صندلی‌ها ساده‌تر جابه‌جا می‌شوند. 

اگر چیدمان اتاق ناهارخوری شما به گونه‌ای است که میز ناهارخوری در وسط قرار گرفته و فرش خیر، فرشی را با نقشی سرتاسری امتحان کنید که هیچ حاشیه یا ترنج مشخص و متمایزی نداشته باشد. در این حالت چشم شما قادر به تشخیص مرکز بافته نیست و لبه‌ها را به شکلی متمایز جدا نمی‌کند. 

فضایی را بین فرش و دیوار در نظر بگیرید. یک فرش بزرگ می‌بایست دست کم به اندازه 20 سانتی‌متر از دیوار فاصله داشته باشد. یک ترفند خوب در اتاق ناهارخوری این است که 45 سانتی‌متر از کف اتاق را –دوربه‌دور- خالی و بدون پوشش باقی بگذارید با این کار هم فرش شما بیشتر به چشم خواهد آمد و هم اتاق بزرگ‌تر به نظر خواهد رسید. با این کار اطمینان پیدا خواهید کرد که هواکش‌ها یا رادیاتورهای کف اتاق با فرش پوشیده نخواهند شد. 

شکل فرش را به گونه‌ای انتخاب کنید که تاکیدی بر شکل میزناهارخوری باشد و آن را برجسته‌تر نشان دهد. اگر میزی گرد دارید انتخاب فرشی گرد بسیار مناسب است. به خاطر داشته باشید که بین 60 تا 76 سانتی‌متر به قطر میز اضافه کنید تا صندلی‌ها برای جابه‌جایی فضای کافی در اختیار داشته باشند و به درون و بیرون کشیده شوند. 

اگر میزی چهارگوش دارید فرشی چهارگوش را انتخاب کنید تا مکمل میز باشد. اگر رویه میز براق و درخشان است، فرشی انتخاب کنید که رنگی چشمگیر و مسلط داشته باشد.   

فرشی با نقش و رنگ برجسته و تند می‌تواند تبدیل به نقطه کانونی و مرکزی اتاق شما بشود. 

برای آنکه اتاق ناهارخوری بزرگ‌تر و دلبازتر به نظر برسد از فرشی با نقوش کوچک و رنگ روشن‌تر استفاده کنید. 

رنگ فرش می‌تواند به یک اتاق هویت ببخشد و آن را تبدیل به فضایی راحت‌تر کند. رنگ فرش می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای بهتر کردن بافت و رنگ دکوراسیون اتاق ناهارخوری شما عمل کند. استفاده از رنگ‌های متضاد باعث می‌شود مبلمان شما بیشتر به چشم بیاید. 

برای ایجاد تنوع دو پوست خزدار مصنوعی را به شکلی بر روی هم قرار دارید که بخشی از یکدیگر را بپوشانند تا بزرگ‌تر به نظر برسند. با این کار به کف اتاق هم بافت می‌بخشید و هم نرمی. 

برای یک میز بزرگ درون اتاقی باریک می‌توانید دو فرش با رنگی یکدست را در کنار هم پهن کنید تا طول اتاق را بی‌آنکه عرض اتاق را پر کند، بپوشانند. 

روش مقرون به صرفه دیگری که شما را به اندازه‌های دلخواه مورد نیازتان می‌رساند این است که قسمت‌های اضافه را ببرید تا به ابعادی که می‌خواهید برسید. 

در اتاقی که قصد دارید کفپوش را به نمایش بگذارید، فرش کوچکی را انتخاب کنید که رنگ یکی از لوازم موجود در اتاق را داشته باشد. فرش موجود در این تصویر رنگ دیوار را تکرار می‌کند و برگ‌های موجود در نقش آن در اثر هنری و اسباب موجود در اتاق تکرار شده است. اتاق یکدست و متوازن به نظر می‌‌رسد. 

اگر تمایل دارید کف‌پوش اتاق‌تان کمتر به چشم بیاید، فرشی بزرگ و حاشیه‌دار با نقشی شاد و خرم را انتخاب کنید. دست کم فاصله‌ای 20 سانتی‌متری را میان فرش و دیوارها در نظر بگیرید. 

ممکن است در موقعیتی قرار بگیرید که چاره‌ای برایتان نمانده باشد و مجبور باشید پایه‌های جلویی میز بوفه یا وسایل دیگر موجود در اتاق را برروی فرش قرار بدهید. فضایی خالی را تا پایه‌های پشتی در نظر بگیرید تا وسیله مورد نظر تراز به نظر برسد. 

به یک آشپز تمام وقت نیازمندم!

+ نوشته شده در یکشنبه دهم اسفند ۱۳۹۳ ساعت 9:18 شماره پست: 1055

چالش بزرگ این روزهای من شده آشپزی یا باید کوتاه بیایم و (برم زن بستونم) یا باید بالاخره تن به آشپزی کردن بدهم که از حالا اعلام می‌کنم هیچ کدام این دو کار را نخواهم کرد. فعلا در اولین گام می‌رویم برای به ثمر رساندن یکی از این دو تلاش کنیم. 

چند هفته گذشته به مناسبت کاری که زیر دستم بوده صفحه Instagram خیلی از خانم‌ها را به صورت کاملا تصادفی نگاه کردم. هر بار با تماشای بسیاری از این صفحات از این حجم علاقه به آشپزی، ذوق و سلیقه و وقتی که می‌گذاشتند، متحیر (و کسل) می‌شدم. آشپزی (و ایضا خیاطی) آخرین کارهایی در دنیاست که از آن‌ها لذت خواهم برد و تن به انجام دادنشان خواهم داد.

به چه فرشی نیاز دارید؟ فرشی برای جاهای پرتردد؟ یک پادری؟ فرشی مقاوم در مقابل جست و خیز بچه‌ها؟ این یادداشت شما را برای یافتن بهترین گزینه مناسب یاری خواهد کرد.

نویسنده: ملیسا بلیسدِیل (Melisa Bleasdale)

مترجم: آرزو مودی

من در خانه‌ای بزرگ شدم که فرش‌ها تمام کف خانه را پوشانده بودند و تا قبل از بیست سالگی متوجه زیبایی کف‌پوش‌های چوبی خانه نشده بودم. تنها با نقل مکان به خانه‌ای جدید در مرکز شهر بود که بر روی کف‌پوشی چوبی پا گذاشتم. عاشق سرمایی بودم که زیر پا احساس می‌کردم و سادگی همه چیز مرا به وجد می‌آورد.

با این حال چنین احساسی دوام چندانی نداشت و پیش از آرزوی داشتن یک جای دنج و آرام، یک فرش خریده بودم. بگذارید اینطور برایتان توضیح بدهم که هیچ جایی در آن دور و بر نبود که کار ساده‌ای باشد. برای من یافتن یک فرش مناسب شبیه به یک سفر یک ماهه بود که چیزهای زیادی در مورد گره‌ها و رجشمار، دوام، اندازه، شکل، طرح و نقش‌ها، انواع منسوجات و دستبافته‌ها، وزن، قیمت، رنگ، کاربرد، فرآیند تولید و در نهایت زیبایی آموخت.

در نهایت آنچه شخصا برای من جذاب بود را یافتم و فهمیدم فرش‌های قدیمی که پرز کوتاه دارند یا تخت‌بافت هستند و کهنگی آشکاری دارند، برایم جذاب هستند. جایی که دیگران کهنگی و استفاده شدن را می‌دیدند من گذشته‌ای رمانتیک را می‌دیدم که ممکن بود بر کف یک قصر سپری شده باشد. 

فرش‌های کهنه زیبا من را به سال‌های زندگی در آمستردام بازمی‌گرداند که پیش از زیبایی، کاربردی که داشتند مهم بود. هلندی‌ها به سادگی شیک و مطابق مدروز و شدیدا معقول و واقع‌بین بودند و دیدن خانه‌هایی که کاملا با فرش پوشیده شده باشند چیزی عجیب و خلاف قاعده بود. فرش‌ها را تنها جاهایی پهن می‌کردند که با پای برهنه بر آن پا می‌گذاشتند. شستن و آویختن چنین فرش‌هایی آن هم پس از شستشو بسیار ساده بود.

یکی از جدیدترین چیزهای مورد علاقه من فرش‌هایی چهل‌تکه هستند که از قطعات فرش‌های قدیمی درست می‌شوند. هر قطعه از این فرش‌ها بخشی از فرش دیگری با نقش و طرحی خاص خود است که در نهایت در کنار هم جای گرفته‌اند. مانند فرشی که در این تصویر نشان داده شده است به زیبایی کف خانه‌های جدید را می‌پوشانند و به آن جذابیت می‌بخشند.

از آن زمان به بعد در خانه‌های بسیار زیادی زندگی کرده‌ام و فرش زیبای من با نقوش و فریبندگی جاودانه‌اش  که دارد به خانه‌های بسیاری زندگی و طراوت بخشیده است. بیش از آنکه به من راه بدهد برای تمیزکننده‌های فرش جا داشته است که چنین کاری نه تنها زمان‌بر و وقت‌گیر است که گران‌قیمت نیز هست. استفاده از پشم بز در بافت این فرش و عدم مراقبت صحیح من از آن باعث می‌شود که بویی شبیه به بوی "بز زنده" بدهد و مشخصا چنین چیزی اصلا خوش‌آیند نیست.

اهمیت دادن به تمیزی و پاکیزگی فرش‌ها از جمله کارهایی است که برعهده شماست و می‌بایست درنظر بگیرید که آیا خودتان از پس تمیزکردن قطعه فرشی که دارید برمی‌آیید یا آنکه بهتر است این کار را به عهده یک متخصص بگذارید. در یک خانه که بچه‌ها و حیوانات خانگی در آن زندگی می‌کنند و کارهای زیادی در آن انجام می‌شود، یک فرش به سادگی و مکررا کثیف خواهد شد. آیا قادر خواهید بود چنین فرشی را به سادگی و بدون هیچ دردسری تمیز کنید؟

سبک مناسب و منطبق بر شیوه زندگی شما

یکی از روزهایی که برای محاسبات اولیه نوسازی به خانه یکی از مشتریان رفته بودم از من خواسته شد ببینم در اتاق خواب چه چیزهایی کاملا هماهنگ با هم هستند و به اصطلاح به هم می‌آیند. آنچه من می‌دیدم اتاق خواب مدرنی بود با دکوراسیونی گرم و یک کف‌پوش چوبی زیبا که یک فرش جوت‌باف هندی کنار تخت‌خواب پهن شده بود و نقوشی داشت که با آن دکوراسیون هماهنگ نبودند. مطمئنا می‌توانستیم فرش بهتری برای آن فضا پیدا کنیم.

هنگام خروج از خانه متوجه فرشی با پرزهای واقعا بلند و پشمالو شدم که در اتاق نشیمن پهن شده بود و تمام فضای اتاق را گرفته بود. من در تظاهر به خوب بودن چیزی که واقعا خوب نیست، بسیار بد عمل می‌کنم و در چنین حالتی تنها چیزی که توانستم بگویم این بود که"اینجا چه اتفاقی افتاده است؟" مشتری متوجه پریشانی و آشفتگی من شد و پرسید: "شما این فرش را دوست ندارید؟ مدت‌ها زمان برد تا من و همسرم بتوانیم از این بافته دل بکنیم و اینجا را برایش در نظر بگیریم."کاملا غمگین و ناامید شده بود. در مورد جابه‌جایی فرش و استفاده از آن در یک فضای متفاوت تصمیم خوبی گرفته بودند اما مشکل اینجا بود که فرش با آن فضا هماهنگ نبود. فرش طلایی و پشمالو به جای یک اتاق مدرن اتاقی مربوط به دهه هفتاد میلادی را پیش روی ما قرار داده بود.

فرش‌هایی با رجشمار بالا یا فرش‌های پشمالو را می‌بایست در مساحت‌های کوچک در اتاق نشیمن یا اتاق‌خواب استفاده کرد. نقش مستطیلی فرشی که در این تصویر نشان داده شده است ترکیبی از طرح‌های زیبا و متفاوت را در کنار هم جای داده است. بخشی از فضای دور فرش خالی باقی مانده و فرش کل اتاق را نپوشانده است که با این کار هم از مسلط شدن فرش بر فضا جلوگیری شده است و هم نرمی و راحتی به مقدار لازم تامین شده است.

برای بسیاری از مردم این دسته از فرش‌ها با پرزهای بلند و پُرشان زیرپای خوبی دارند. به این دسته توصیه می‌کنم که یک قطعه بزرگ و حجیم از آن را انتخاب کنند و آن را جایی پهن کنند که پاهایشان نهایت لذت را ببرد. عقیده شخصی من این است که اثاثیه و مبلمان زیاد موجود در یک اتاق حضور فرش را کم‌رنگ و آن را پنهان می‌کنند و بودن فرش در چنین اتاقی به چشم نخواهد آمد.

فرش‌های حجیم یا فرش‌های پشمالو اصلا مناسب سبک زندگی اعضای خانواده‌ای که آخرین مشتری من بودند، نبود؛ چرا که اعضای این خانواده عاشق تفریح و دورهم‌نشینی بودند و در بسیاری از مواقع میزبان مهمانانی بودند که شب را در خانه آن‌ها می‌ماندند و افراد این خانواده مدام در حال رفت و آمد بودند. برای چنین فضاهایی با رفت و آمدهای زیاد می‌بایست از فرش‌هایی استفاده کرد که مقاومت خوبی در مقابل عوامل بسیاری از ریختن نوشیدنی تا کفش‌های کثیف و گلی داشته باشند و تمیز نگه داشتن فرش‌های پشمالو در چنین شرایطی کار بسیار سختی خواهد بود.

استفاده از فرش‌های تخت‌باف یا فرش‌هایی که پرزهای کوتاهی دارند اثر استفاده‌های زیاد و سابیدگی را نشان نمی‌دهد و با استفاده از جاروبرقی به سادگی تمیز می‌شوند.

در اتاقی که نشان داده شده است مشری من نیاز به فرشی داشت که زیرپای گرمی داشته باشد و همچنان باوقار و مینیمال باقی بماند. فرشی با پرزهای بلند، حتی با پرزهای متوسط، می‌تواند به سادگی یکدستی فضا را از بین ببرد چرا که اثاثیه‌ای که روی آن قرار می‌گیرند یک شبه‌جزیره در وسط اتاق می‌سازند. آنچه ما برای چنین فضایی انتخاب کردیم فرشی با پرزهای بسیار کوتاه و نقوش چهارگوش بود که برای رسیدن به مساحت مطلوب قسمت‌های اضافه آن بریده و جدا شدند. با اینکه صاحب‌خانه و مهمانان در این خانه کفش به پا نخواهند داشت برای طولانی‌تر کردن عمر فرش از مواد دفع‌کننده لکه‌ها استفاده کردیم.

هنگام انتخاب فرش سه چیز را باید در نظر داشته باشید:

• چه چیزی را دوست دارید؟
• کجا خواهد بود؟
• چگونه از آن مراقبت خواهید کرد؟

طبق یک قاعده کلی و عمومی فرش‌هایی که پرزهای بلند یا متوسط دارند را می‌بایست سالی یکبار تمیز کنید تا خاک، مواد آلرژی‌زا و کثیفی‌هایی که به سادگی با جاروبرقی از بین نمی‌روند را از بین ببرید. با این وجود افراد بسیاری فرش‌های خود را سال‌ها به دست یک قالی‌شویی متخصص نمی‌سپرند.

فرش‌های تخت‌باف (یا گلیم‌ها) و فرش‌هایی که پرزهای کوتاهی دارند جای کمتری برای مخفی شدن کثیفی‌های نامطبوع دارند و راحت‌تر تمیز می‌شوند اما این بافته‌ها نیز هر دو سال یکبار به روش قدیمی که از ضربه برای تکاندن خاک فرش‌ها استفاده می‌شد، نیاز دارند تا خاک انباشته در آن‌ها خارج شود. بسیاری از این فرش‌ها را به جای سپردن به متخصص می‌توان خشک –بدون خیس کردن- و تنها با استفاده از ضربه تمیز کرد.

می‌بایست مقید به تمیزکردن مرتب فرش‌ها و قالیچه‌هایتان باشید و برای داشتن خانه‌ای تمیزتر و سالم‌تر طبق برنامه منظمی هر سال یا هر چند سال یکبار آن‌ها را تمیز کنید. قالیچه‌ها و فرش‌هایی که تماما کف  اتاق را می‌پوشانند را اگر تمیز نکنید، کاملا مستعد پناه دادن به انواع آلودگی –از انواع سوسک‌های فرش تا انواع کنه‌ها و کرم‌های ریز- هستند و چنین شرایطی برای نشستن یا راه رفتن با پاهای برهنه چندان مطلوب و مناسب نیست. 

همیشه به مشتری‌ها پیشنهاد می‌کنم برای اتاق‌هایی که زیاد از آن‌ها استفاده می‌شود از فرش‌های تخت‌بافت استفاده کنند. اگر کودکانی هستند که روی زمین می‌نشینند و بازی می‌کنند یک فرش با پرز کوتاه به همراه یک صفحه محافظ زیر فرش که باعث نرمی و راحتی بیشتر فرش می‌شود، مکانی نرم و راحت را برایشان فراهم می‌کند. 

فرشی که در این تصویر نشان داده شده است پرزهای بسیار کوتاهی دارد اما برای نشستن روی زمین به حد کافی نرم و راحت خواهد بود.

بهترین جا برای داشتن فرش‌های پشمالو یا فرش‌هایی که پرز بلند دارند، اتاق خواب‌ها هستند اما جای این فرش‌ها تنها در کنار تختخواب است و نبایست تمام کف اتاق‌خواب را با آن‌ها بپوشانید.

در مورد اینکه فرش‌های بزرگ‌پارچه باید چه ویژگی‌هایی داشته باشند یا اینکه چگونه می‌بایست آن‌ها را در یک اتاق پهن کرد، قوانین بی‌شماری وجود دارد اما قاعده‌ای که عموما من به آن پایبند هستم و معمولا به درستی جواب می‌دهد این است که احساس درست چیست؟

تمایل چندانی به تلنبار کردن همه اثاثیه خانه روی فرش ندارم چرا که آرایش جزیره مانندی که در اثر چنین کاری به وجود می‌آید را دوست ندارم. با این حال استفاده از یک فرش که زیر میز ناهارخوری و صندلی‌ها پهن شده، برای تعیین کردن یک فضای مشخص در یک اتاق بزرگ‌تر چیز دیگری است.

فرشی که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید بزرگ‌تر از میز ناهارخوری و صندلی‌هاست که در نتیجه فضای ناهارخوری را مشخص می‌کند اما آن را محدود نمی‌کند. 

هدف چیست؟

قوانین و سبک‌های بسیاری وجود دارند که معتقدند جای اثاثیه روی فرش‌هاست اما آنچه که من به آن مقیدم این است که همیشه از مشتری‌هایم می‌پرسم که چگونه از یک فضای مشخص استفاده می‌کنند؟

شکل استفاده از یک فضا هدف استفاده از یک فرش را مشخص می‌کند. اگر بر روی کاناپه بنشینند و تلویزیون تماشا کنند و هیچ‌وقت کسی روی زمین ننشیند کاربرد فرش صرفا محدود به مشخص کردن فضای نشستن و از لحاظ بصری گرما بخشیدن به اتاق است که در چنین فضایی بهترین گزینه استفاده از یک قطعه تخت‌باف و بدون گره سبک است.

در اتاقی که در تصویر بالا نشان داده شده است فرشی که پهن شده به واسطه میز قهوه‌خوری که روی آن گذاشته شده و فضای نشیمنی که به دور آن شکل گرفته یک تمرکز زیبای بصری ایجاد کرده است. زیر این کف‌پوش از صفحه‌های محافظ استفاده نشده چرا که هدف اصلی نشستن روی کف زمین و راحتی نبوده است. 

سیسال (Sisal: یک گیاه مکزیکی با برگ‌های گوشتی که برای تهیه الیاف گیاهی که برای بافت فرش، انواع کف‌پوش، منسوجات گیاهی و مواردی از این دست به کار می‌رود، پرورش داده می‌شود.) و فرش‌هایی که از الیاف گیاهی مانند جوت (کتان یا کنف هندی) و کنف بافته می‌شوند حس زندگی و آرامش بسیار زیادی به فضا می‌بخشند و زندگی شهری را با دنیای ساده روستایی و طبیعی پیوند می‌دهند. فرشی که در این تصویر نشان داده شده است در نقطه مقابل دکوراسیون‌های قدیمی و شناخته شده معمول قرار دارد و از آن رسمیت همیشگی در آن خبری نیست و بسیار دوستانه و صمیمی است.

سیسال و جوت (یا کنف هندی) هم با مبلمان مدرن و هم مبلمان معمولی به سادگی هماهنگ می‌شوند و زیرپا و بافتی کاملا نرم و راحت دارند. می‌توان از آن‌ها بیرون از خانه نیز استفاده کرد که البته تمیزکردنشان به مهارت بیشتری نیاز خواهد داشت. برای جاهای پر رفت و آمد مانند در ورودی گزینه‌های مناسبی نیستند؛ سیسال در طولانی مدت کاملا کهنه و از هم گسیخته می‌شود. هر چقدر بافت تخت‌تری داشته باشند احتمال و میزان این شکل از آسیب‌دیدگی‌ها کمتر می‌شود. 

یک راهکار عملی برای اضافه کردن سطوح غیرلغزنده به ورودی استفاده از یک فرش کوچک تخت‌باف است که هم‌زمان دو وظیفه را بر عهده بگیرد: هم محلی برای درآوردن کفش‌ها باشد و هم کفپوش لخت را از یکنواختی نجات بدهد.

انتخاب یک فرش پرزدار برای چنین فضایی به دو عامل بستگی دارد: اول اینکه ورودی خانه شما چه اندازه‌ای دارد و چنین قالیچه‌ای را با چه فاصله‌ای نسبت به ورودی پهن خواهید کرد. در بهترین حالت بهتر است فرش‌هایی که برای ورودی استفاده می‌شوند تخت‌باف باشند و یا اینکه پرزی بسیار کوتاه داشته باشند.

به دلیل نزدیکی و همجواری ورودی به فضای خارج از خانه، قالیچه‌هایی که در آن نقطه پهن می‌شوند معمولا باید زود به زود تمیز شوند. این فرش‌ها اگر به شکلی صحیح بر روی کف‌پوش محکم نشوند یا زیرشان از صفحات محافظ ضدلغزش استفاده نشود می‌توانند حادثه آفرین و خطرناک باشند. فرشی که در تصویر بالا استفاده شده است به فضا زیبایی و جذابیت بصری افزوده است و فضای ورودی را تبدیل به فضایی پذیرا نموده است. 

چگونه انتخاب کنید؟

فرش‌های می‌توانند هم یک سرمایه بصری و هم یک سرمایه مالی باشند. می‌توانند یک فضا را تفکیک کنند یا در آن یکپارچگی به وجود بیاورند و بی‌شک عامل تغییر احساسات و نگاه ما در یک فضا باشند. فرشی که در تصویر بالا نشان داده شده با رنگ خنثی و نقوش بزرگی که دارد عناصر موجود در این فضا را به هم متصل کرده است. این بافته تخت‌باف است و به همین دلیل بی‌هیچ مانعی با کف‌پوش دور نیز ارتباط برقرار کرده است.

انتخاب درست یک فرش بیشتر به چگونگی به چشم آمدن آن و ظاهری که دارد و احساسی که به پاها هنگام راه رفتن منتقل می‌کند، وابسته است و از این دو گزینه اثر می‌پذیرد. علاوه بر این‌ها جای‌دهی درست یک فرش در خانه شما و اینکه بدانید هر فرشی مختص چه نوع فضایی است و کجا باید آن را پهن کنید، نیز اهمیت دارد.

مواردی که می‌بایست هنگام خرید یک فرش به آن‌ها توجه کنید.

• ·        چه سبک زندگی را در پیش گرفته‌اید؟ آیا در خانه کودکانی دارید که گاهی لازم است برای عوض کردن لباس‌های گلی درون فضای خانه به دنبالشان بدوید؟ آیا از حیوان خانگی نگهداری می‌کنید؟ در چنین حالتی داشتن یک فرش سفید پشمالو با پرزهای بلند غیرقابل تصویر است.
• ·        فرش را کجای خانه خواهید گذاشت و چه نیازی را برآورده خواهد کرد؟ آیا فرشی که خواهید خرید نقطه کانونی اتاق نشیمن رسمی شما خواهد بود یا جایی است که دیگران می‌توانند در یک اتاق نشیمن خودمانی روی آن به دور صفحه بازی بنشینند و بازی کنند؟
• ·        چیدمان و دکوراسیون خانه شما تابع چه سبکی است؟ به دنبال مکملی برای دکوراسیون اتاقتان باشید. لازم نیست یک فرش با همه اجزا و وسایل یک خانه یا اتاق هماهنگ باشد اما باید به رنگ‌ها و بافت‌ها و اثاثیه‌ای که استفاده شده‌اند، بیاید.
• ·        ساده‌ترین و بهترین راه برای تمیز کردن فرشی که می‌خرید چیست؟ یک قطعه فرش آنتیک گران‌قیمت، به ویژه اگر در جای پررفت‌وآمدی پهن شده باشد، دست کم سالی یکبار به نظافت نیاز خواهد داشت و چنین فرشی معمولا به سادگی درون صندوق عقب ماشینتان جا نخواهد شد. برای تمیز کردن چنین فرشی چه کارهایی را باید انجام بدهید؟
• ·        چه زیرپایی را بیشتر می‌پسندید؟ اگر زیرپایی نرم را می‌پسندید الیاف طبیعی مانند پشم و پنبه برای شما مناسب خواهند بود. اگر پرزهای بلند و پُر تراکم را می‌پسندید الیاف مصنوعی می‌توانند چنین حسی را به شما بدهند. الیاف آلی یا گیاهی مانند جوت و سیسال زیرپایی واقعا نرم دارند اما ویژگی‌ها و شرایطی مشابه فرش‌های بافته شده –مثلا با پشم- را نخواهند داشت. در نهایت همه چیز به شما و سلیقه‌ای که دارید بستگی خواهد داشت.
• ·        زمان: آیا با تغییر فصل شکل دکوراسیون شما تغییر می‌کند؟ آیا بافته‌ای که قصد خرید آن را دارید با دکوراسیون سال بعد شما هماهنگ خواهد بود؟
• ·        آیا زیاد جابه‌جا می‌شوید؟ جابه‌جایی کم یا زیاد به این معناست که ممکن است فرشی که می‌خرید با مکان جدید همخوانی نداشته باشد. افراد بسیار زیادی را دیده‌ام که سخت تلاش می‌کردند یک فرش واقعا بزرگ را در یک فضای کوچک جا بدهند. تا کردن قسمت‌های اضافه اصلا راه‌حل و گزینه خوبی برای چنین کاری نیست.
• ·        قیمت: گاهی هزینه کردن مقدار کمی پول بیشتر و خرید فرشی با کیفیتی خوب و قابل قبول خیلی بهتر از خرید فرش‌هایی با کیفیت متوسط از یک سمساری درجه چندم است اما اگر از آن دسته افرادی هستید که دوست دارید وسایلتان را زود به زود عوض کنید فرشی با قیمت کمتر انتخابی بهتری برایتان خواهد بود. گاهی نیز می‌توانید فرش‌هایی را با قیمت‌های باورنکردنی به صورت آنلاین بخرید.

نقطه‌ها، گل‌ها و نوارها... یک فرش خوب شرقی تقریبا با هر گونه طرح و الگویی هماهنگ می‌شود. این نکات به شما کمک خواهند کرد تا در این مورد بیشتر بدانید.

نویسنده: لیزا فردریک (Lisa Frederick)

مترجم: آرزو مودی

پیش از این، هنگامی که به عنوان یک نویسنده کار می‌کردم، با طراحی مصاحبه کردم که به مدت 20 سال از فام‌ها و گونه‌های مختلف یک رنگ در خانه‌اش استفاده کرده بود. هنگامی که در مصاحبه‌ای از او پرسیدم آیا تا به حال به این فکر کرده است که خودش را از شر همه چیز خلاص کند و از آغاز شروع کند؟ نگاهی طولانی به من انداخت و گفت: "شما هرگز نخواهید توانست خودتان را از یک فرش شرقی خلاص کنید و آن را دور بیندازید."

نکته همینجاست. اگر شما آنقدر خوش‌شانس باشید که صاحب یک فرش اصیل شرقی باشید، آن را در اتاق نوزادتان به دیوار می‌آویزید و تا زمانی که آن را به دست نوه‌تان بدهید از آن مراقبت خواهید کرد. هنگامی که یک دوست از من پرسید چگونه و چه نوع طرح‌هایی را می‌بایست در کنار یک فرش شرقی به کار ببرد این یادداشت شکل گرفت و نوشته شد.

مهم نیست چه رنگ، اندازه، مقیاس و طرحی دارد و در کجا بافته شده است؛ یک فرش شرقی با کیفیت خوب هرگز از مد نمی‌افتد و می‌توانید آن را در کنار هر نوع طرحی به کار ببرید اما نکاتی نیز هست که به واسطه آن‌ها می‌توانید یک فرش شرقی را در بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارید.

1. طرح‌ها و الگوهایی از یک خانواده مشابه رنگی را به کار ببرید. به گواهی این اتاق نشیمن نمی‌توان در مورد بازتاب‌های بصری اشتباه کرد. چنین شیوه‌ای یک راه‌حل خوب و سودمند برای گنجاندن بخشی از نقوش در یک ترکیب دلنشین است. لایه‌های رنگی، آبی به کار رفته در فرش شلوغ شرقی را با طرح بالش‌ها و آثار هنری روی دیوار گره می‌زند. 

2. همنشینی خوش‌آیند متضادها. صاحب این خانه هیچ تلاشی حتی برای تظاهر به هماهنگ کردن صورتی بالش‌ با رنگ قالیچه‌ای که روی زمین پهن شده نکرده است و حاصل واقعا شیک و زیبا است. نکته کلیدی اینجاست که نبایست شلوغ‌کاری به راه بیندازید و سعی کنید انواع و اقسام طرح‌های متضاد را کنار هم بچینید. اگر در این مورد زیاده‌روی کنید به جای صمیمیت و یکپارچگی آشفتگی و بی‌نظمی به وجود خواهید آورد. 

3. با استفاده از رنگ‌های خنثی از شدت تاثیرات بکاهید. سفیدی دیوار و کف‌پوش چوبی دو فرش شرقی با نقش و رنگی متفاوت به علاوه یک پتوی پرنقش و نگار که روی تاج تخت پهن شده است را از هم جدا کرده است تا بر روی یکدیگر اثری نداشته باشند و هر کدام به تنهایی بدرخشد. 

4. از ترکیب‌بندی تک رنگ استفاده کنید. در این اتاقدیوارها، کاناپه‌ها، بالش‌ها و کف‌پوش در یک مایه نارنجی مشابه رنگ‌آمیزی شده‌اند که به فرش این اجازه را می‌دهد که در مرکز زمینه و فضا جای بگیرد و خودنمایی کند. با اینکه منسوجات این ترکیب‌بندی طرح‌دار هستند اما در پیش‌زمینه باقی می‌ماند. 

5. کلاسیک‌ها را در کنار هم جای بدهید. طرح‌های بی‌زمان –پیچازی، راه-راه، بته‌ای- در این فضای مردانه در کنار یکدیگر جای گرفته‌اند و یک فرش باشکوه و زیبای شرقی حضورشان را تقویت کرده است. نقوش کلاسیک به سادگی خود را با هر چیزی وفق می‌دهند. 

6. رنگ‌های فرش را در وسایل و مبلمان تکرار کنید. بازتاب قرمز و آبی پرمایه‌ای که در این فرش شرقی بافته شده‌، در کاناپه آبی رنگ و میز وسط به سبک چینی تکرار شده‌اند. با وجود طرح‌های متنوعی که با هم ترکیب شده‌اند، تاثیر کلی یکتاست. 

7. به اندازه‌ها و مقیاس‌ها توجه کنید. متوسط اندازه طرح‌های نقش شده بر روی این بافته در تضاد با نقوش ریزتر روکش صندلی و نقوش درشت‌تر پرده‌ها است. تفاوت اندازه در نقوش انرژی فراوانی ایجاد می‌کند که به اتاق زندگی می‌دهد و مانع از ایجاد تعارض و تضاد در نقوش می‌شود. 

8.کمی خلاقیت اضافه کنید! صندلی دسته‌دار وسط اتاق روکشی با نقش خروس دارد که یادآور خانه‌ها و کلبه‌های روستایی است و ناگهان سر از یک خانه مدرن شهری درآورده است. انجام چنین کارهایی و استفاده از چنین نقوشی کاملا به سلیقه شما بستگی دارد و فضایی متفاوت و دوست‌داشتنی را به شما هدیه می‌دهد.

1. لبه‌ها را جدی بگیرید. یک فرش مناسب برای اتاق ناهارخوری می‌بایست حداقل 60 سانتی‌متر از هر لبه میز فضای اضافه در اختیار داشته باشد تا به مهمانان فضای کافی برای جابه‌جایی صندلی‌ها، بی‌آنکه به لبه فرش گیر کنند، بدهد. لبه‌های پهن‌تر بهتر و ایده‌آل‌تر هستند. برای اطمینان از انتخاب اندازه درست، طول و عرض میز ناهارخوری را اندازه‌گیری کنید، 60 سانتی‌متر به هر طرف از آن اضافه کنید و با چسب فضای به دست آمده را بر روی کف اتاق نشانه‌گذاری کنید. اگر فضایی که مشخص کرده‌اید فاصله مناسب با دیگر وسایل اتاق ناهارخوری دارد، اندازه به دست آمده مناسب است. 

2. فرشی تخت‌باف یا فرشی با پرزهای کوتاه را انتخاب کنید. به این علت کهریختن غذا و نوشیدنی و خوراکی‌ها در چنین فضایی کاملا اجتناب ناپذیر است و جابه‌جایی ساده و راحت صندلی‌ها اهمیت زیادی دارد، فرش‌های تخت‌باف یا فرش‌هایی با پرز کوتاه انتخابی کاربردی و مناسب برای اتاق ناهارخوری هستند. اتاق نشیمن برای فرش‌های پشمالو، فرش‌های مراکشی و نمونه‌های ضخیمی که پرزهای بلندی دارند، گزینه مناسب‌تری است چرا که در این فضا به تمیزکاری و مراقبت کمتری نیاز خواهند داشت.

3. از فرش به عنوان نقطه پرش دکوراسیون استفاده کنید. اگر فرش از جمله اولین خریدهای شما برای اتاق ناهارخوری است می‌توانید از آن برای هماهنگ کردن و انتخاب نوع رنگ‌آمیزی اتاق استفاده کنید. روشن‌ترین رنگ موجود در فرش یا رنگ زمینه آن را برای رنگ کردن دیوارها استفاده کنید و چشمگیرترین رنگی که در آن استفاده شده است را به عنوان رنگ تاکیدی اتاق در روکش صندلی‌ها یا آثار هنری تکرار کنید. 

4. موادی را انتخاب کنید که به سادگی تمیز شوند. به صورت معمول تمیز کردن الیاف کاملا طبیعی مانند پنبه و پشم در خانه ساده‌تر از باقی مواد است و تمیز کردن ترکیبات مصنوعی دشوارتر از بقیه. مورد استثناء فرش‌های مناسب برای فضای داخل و خارج و فرش‌های مقاوم در برابر لکه هستند که در برابر سابیدن مقاومند. 

5. کاشی-فرش‌ها را امتحان کنید. این فرش‌های مربعی شکل با قابلیت اتصال به هم می‌توانند به هر اندازه و شکلی که شما به آن نیاز دارید در بیایند و تنوع رنگ، نقش و بافت زیادی دارند. آنچه آن‌ها را تبدیل به انتخابی هوشمندانه برای اتاق ناهارخوری می‌کند این است که اگر هر کدام از قاب‌ها یا مربع‌ها لک شد به جای آنکه مجبور باشید یک کف‌پوش یا فرش جدید بخرید، می‌توانید تنها همان تکه را عوض کنید. 

6. چیزهایی که پیش از خرید فرشی با الیاف طبیعی باید بدانید. فرش‌هایی با الیافت طبیعی–از جمله سیسال، جوت و بوریا- با داشتن قیمتی مقرون به صرفه، بافتی عالی و ظاهری کلاسیک سلیقه‌های بسیاری را به سمت خود می‌کشند اما در حالیکه الیاف طبیعی مانند پنبه و پشم به این مشهورند که به سادگی تمیز می‌شوند، این مواد طبیعی می‌توانند شهرتشان را زیر سوال ببرند. گزینه مهم و کلیدی در این تفاوت بافت و رویه قالیچه، ظرافت بیشتر و صاف‌تر بودن آن‌هاست که باعث می‌شود ساده‌تر تمیز شوند. از سوی دیگر برداشتن غذای ریخته شده از روی فرش‌هایی با پرزهای بلند و از جنس الیاف طبیعی کاری تقریبا غیرممکن است. در نتیجه هنگام انتخاب و خرید کاملا هوشیار باشید!

7. شکل فرش را با شکل اتاق جفت کنید. یکاتاق ناهارخوری به شکل مربع دارید؟ یک قالیچه مربع یا دایره را امتحان کنید. اتاقی مستطیل شکل دارید؟ یک فرش مستطیلی را امتحان کنید. تکرار شکل اتاق در شکل فرشی که انتخاب کرده‌اید احساس خوش‌آیندی از نظم را به فضایتان می‌بخشد. 

8. شکل فرش را با شکل میز جفت کنید. یک میز ناهارخوری گرد با فرش گرد یا مربع ظاهری عالی پیدا می‌کند. یک میز ناهارخوری مستطیلی یا بیضی به خوبی با فرش مستطیل شکل هماهنگ می‌شود. میزهای مربعی شکل ناهارخوری را باید با فرش‌های مربعی شکل جفت کرد تا به بهترین نتیجه رسید. در این حالت استفاده از فرشی گرد سرزندگی بیشتری به فضا می‌بخشد. 

9. از رنگ‌های روشن اجتناب کنید. به جز در مواردی که از اتاقتان بیشتر به عنوان اتاق کار استفاده می‌کنید تا فضایی برای غذاخوردن بهتر آن است که از فرش‌هایی به رنگ‌ سفید یا رنگ‌های روشن –حتی اگر بسیار زیبا به نظر برسند- استفاده نکنید. مشخصا رنگ سفید تنها رنگی نیست که به مراقبت بیشتر نیاز دارد. هر رنگ روشنی به نسبت رنگ‌های تیره‌تر و پرمایه‌تر کثیفی و لکه‌ها را به سادگی و سریع‌تر نشان خواهد داد.

10. فضای بزرگ‌تر را در نظر بگیرید. هنگامی که رنگ و نقشی را برای فرش اتاق ناهارخوری انتخاب می‌کنید آن را به عنوان تکه‌ای از پازلی بزرگ‌تر از فضایتان در نظر بگیرید. میز و صندلی‌های ناهارخوری، تجهیزات نوری، کف‌پوش و دیوارها به چه رنگی هستند؟ اگر فضایی نقشه باز دارید، پیش از این چه فرش‌هایی را در کل مجموعه استفاده می‌کرده‌اید؟ فرشی که در نهایت انتخاب می‌کنید طبیعتا می‌بایست با سایر قطعات هماهنگ باشد.

فرش‌های قدیمی به فضاهایی که انتظارش را ندارید، ظاهری کلاسیک می‌دهند.

نویسنده: لیلی گِهاگِن (Lily Gahagan)

مترجم: آرزو مودی

فرش‌های شرقی عضو ثابت اتاق نشیمن، اتاق کار و اتاق مهمان هستند. یک فرش پوشیده از آبی‌ها و قرمزهای پرمایه را در آشپزخانه یا اتاق خواب پهن کنید و از حال و هوای جدید اتاقتان لذت ببرید. 

من در این یادداشت"فرش شرقی" را در معنایی بسیار وسیع برای فرش‌های ایرانی، گلیم‌ها و هر نوع بافته عشایری به کار می‌برم. 

فرش‌های شرقی فرستادگان خداوند برای فضاهای پررفت‌وآمد هستند. رنگ‌های زیبا و باشکوه در کنار طرح‌های پیچیده و پر از جزئیاتی که دارند آن‌ها را تبدیل به بهترین گزینه برای پنهان کردن بسیاری از معایب می‌کند. 

در این تصویر گلیم با ظاهر شگفت‌انگیزی که دارد در تقابل کامل با صندلی‌های مدرن اتاق ناهارخوری است. 

دیوارهای روشن این اتاق مهمان کوچک را دلباز کرده‌اند و قالیچه‌ای که کف اتاق پهن شده است رنگ‌ها را به اتاق آورده است. 

دو قطعه کناره دو سوی جزیره پهن شده‌اند...

می‌توانید فرشی پر از نقش و رنگ را جایگزین کف‌پوش کسل‌کننده حمام کنید. 

هنگام طراحی یک فضای جدید در بعضی از موارد سفیدی دکوراسیون را با یک فرش رنگ‌به‌رنگ متعادل می‌کنند. این دو، سفیدی فضا و رنگ‌به‌رنگ بودن فرش، متعادل کننده یکدیگر هستند و فضایی کاملا مدرن را می‌سازند. 

دیوار آجری همتایی در میان رنگ‌های فرشی دارد که کف اتاق پهن شده است. این دو نیز به خوبی یکدیگر را کامل می‌کنند. 

رنگ‌های موجود در نقوش این قالیچه‌ها گزینه بسیار مهمی برای جلوه‌بخشی به یک فضا هستند. 

انگشتان پاهایتان را با یک فرش بزرگ پشمی که در اتاق خواب پهن کرده‌اید، گرم نگاه دارید. 

قالیچه‌های شرقی با اندازه‌های 90×150 سانتی‌متر و 60×90 سانتی‌متر همچون بخش‌هایی از یک سمفونی بزرگ هستند. قطعاتی از آن‌ها را در راهرو و هال پهن کنید تا آرایش و چیدمانی متفاوت و زیبا داشته باشید. 

بعضی از فرش‌ها به قدری چشمگیر و نادر هستند که در رده آثار هنری جای می‌گیرند. در این یادداشت راه‌هایی برای نمایش صحیح آن‌ها را با شما در میان می‌گذاریم.

نویسنده: مری جو بولینگ

مترجم: آرزو مودی

دلایل بسیاری برای آویختن یک فرش بر روی دیوار وجود دارد؛ از جمله نیاز به یک اثر هنری بزرگ، محافظت (قالیچه‌های نادر و عتیقه را می‌بایست جایی پهن کنید که هیچ ترسی از آسیب‌دیدگی نداشته باشید یا به عبارتی جای این بافته‌ها زیر پا نیست.) و ایجاد بافت (فرش به فضای شما بعد نمی‌دهد). دلیل و انگیزه شما هر چه که باشد جابه‌جایی یک فرش از کف به روی دیوار تغییرات زیادی در فضای داخلی ایجاد خواهد کرد. 

در این خانه و در این اتاق‌خواب طراح تاج پشتی ساده‌ای را برای تخت‌خواب انتخاب کرده است و ترکیب را با استفاده از فرشی با نقش و رنگ چشمگیر –بر بالای آن- کامل کرده است. 

در نمونه‌ای دیگر طراح، جنیفر گوستافسون، با جای‌دهی یک فرش بر روی دیوار پشتی یک تختخواب پوشش آجری را ملایم‌تر کرده و به سقف بلند اتاق نیز تعادل بیشتر و مقیاس بهتری بخشیده است. 

ایده بافت دادن به یک اتاق با استفاده از فرش در این پروژه به خوبی استفاده شده و کاملا چشمگیر و چشمنواز است. رنگ، نقش و بافت قالیچه به این اتاق سنگی گرمای بیشتری بخشیده و حضور سرد سنگ را ملایم‌تر کرده است. 

 

استفاده از فرشی با طول بلند که از کف تا سقف را پوشانده به این ورودی رنگ و حالتی چشم‌نواز بخشیده است. 

طراح، بابی تیکن فیشر، با آویختن یک قالیچه بر روی دیوار و پهن کردن یک فرش بزرگ تخت‌باف بر روی کف یک طرح بزرگ رنگی خلق کرده است. اغلب حاشیه فرش می‌تواند مانند حاشیه دور عکس در یک قاب عکس عمل کند: چشم را به سوی کار بکشد و نقش زمینه را برجسته کند.

استفاده از این فرش مراکشی در اتاقی در هتل پارکر پالم اسپرینگز تاکیدی است بر درازا و رنگ خنثای کاناپه. 

آویختن این فرش آنتیک اندونزیایی بر روی دیوار آن را از سابیدگی و پارگی محافظت می‌کند.

مواظب پراکندگی نامتوازن و نامساوی وزن بافته باشید چرا که می‌تواند باعث تاب برداشتن، شکم دادن، کیس افتادن و حتی پاره شدن بافته شود. 

فرش‌ها برای زیبایی بخشیدن به فضای شما الزاما نباید حتما خیلی بزرگ باشند یا تزئینات فراوانی داشته باشد. این قالیچه کوچک با نقوش گرافیکی که بالای یک نیمکت روستایی نصب شده است زیبایی و وقاری تمام و کمال به فضا بخشیده است.

نویسنده: اریکا وارد

مترجم: آرزو مودی

زمانی در کودکی را به خاطر می‌آورم که آشپزخانه کوچک خانه روستایی عمه‌ام جایی بود که غذاهای خوشمزه‌ای را در آن می‌پختند. با وجود غذاهای بسیار خوشمزه آنچه این آشپزخانه را خاطره‌انگیز و فراموش نکردنی کرده بود فرش سرتاسری ضخیمی با پرزهای آشفته بود.

اخیرا با گروهی از طراحان و دوستداران طراحی در مورد استفاده از فرش در آشپزخانه صحبت کردم. بسیاری از آن‌ها با این عقیده موافق بودند که استفاده از یک فرش سرتاسری که تمام کف آشپزخانه را بپوشاند، انتخاب چندان مناسبی نیست اما استفاده از یک کناره (به فرش‌های باریک و بلند که عرض کم و طول زیاد دارند، کناره می‌گویند.) انتخاب مناسبی است و کف سرد آشپزخانه را گرم نگاه می‌دارد. کناره‌ها، بدون در نظر گرفتن اندازه‌ای که دارند، این فرصت را نیز فراهم می‌کنند تا رنگ‌ها به درون آشپزخانه راه پیدا کنند. اگر شما هم مثل من چندان به این انتخاب مطمئن نیستید این یادداشت ممکن است به شما کمک کند تا در این باره دیدتان را عوض کنید. 

قالیچه پشمی با رنگ تند و گرمی که دارد سردی نامهربان فلز را خنثی می‌کند و در کنار هم تعادلی خوش‌آیند به فضای آشپزخانه می‌دهند. 

یک گلیم قدیمی و یک سقف نقاشی شده فضایی پذیرا و مهربان به این آشپزخانه گرم و نرم و راحت می‌بخشند. 

در این آشپزخانه بی‌آنکه اشاره مستقیمی به کابینت‌های فاخر و زیبای گردو بشود، تاکید اصلی بر طبیعت و الهام از آن است. کناره حس خودمانی فضا را تقویت می‌کند و مکانی نرم و گرم را برای پاهایتان هنگامی که به جنگ ظروف رفته‌اید، فراهم می‌کند. 

ترکیبی باشکوه از هم‌نشینی فرش و این آشپزخانه با آرایشی گرمسیری. این قطعه فرش باریک دست صاحبخانه را در انتخاب انواع رنگ‌های همراه چه در آشپزخانه و چه در اتاق‌های مجاورکاملا باز می‌گذارد. 

ناهار غرق در نور آفتاب: زرد همواره رنگی محبوب برای آشپزخانه‌ها بوده است. کسانی که نمی‌توانند تن به طلایی کردن دیوارها بدهند، یک قالیچه با رنگ‌آمیزی شاد و زنده بهترین راه‌حل برای این صبحانه‌خوری خواهد بود. 

این قالیچه سیسلی (الیاف محکمی که در ساختن طناب و عایق و گونی کاربرد دارد و از برگ درخت استوایی به نام Agave sisalana به دست می‌آید) به طرح تک‌رنگ آشپزخانه و اتاق ناهارخوری مجاور بافت داده است. قالیچه‌های سیسلی و قالیچه‌هایی که از الیاف طبیعی بافته می‌شوند دوام عالی و بی‌نظیری دارند و به سادگی تمیز می‌شوند. 

انتخاب یک قالیچه با اشکال شوخ و سرزنده به آشپزخانه شما نشاط و انرژی می‌دهد. همتای نقوش دو رنگ بافته شده بر روی قالیچه بر روی دیوار نقش شده است. این دست آشپزخانه‌ها مشخصا تحت تاثیر خلاقیت صاحب‌خانه‌هایشان هستند و آزادی عمل زیاد برای به کاربردن هر نقش و رنگی در آن‌ها نتایج خوش‌آیندی در پی دارد. 

این کناره مشکی و برنزی بر درازای بصری آشپزخانه افزوده است؛ به کف آشپزخانه گرما می‌دهد و در مقابل کف‌پوش‌های رنگ شده بتنی اعلام بی‌طرفی می‌کند.