پشمینه بافت

 یکی از مفرح‌ترین تفریحاتی که دارم که شاید گاهی تنها تفریحی است که دارم، پیاده‌روی کردن‌های طولانی طولانی است، مثلاً از آتشگاه از خود خود آتشگاه از آن بالا کوه تا خانه‌ای که انتهای خیابان نظر قرار دارد. واقعاً یکبار با دخترک این فاصله را پیاده رفتیم و برگشتیم. مهم نیست که از سر لج یا سر دعوا با مرد بود ولی ما این فاصله را رفتیم. از وقتی دخترک رفته است میلی به پیاده‌روی ندارم. این آدم‌هایی که می‌شناسم پیاده‌روی کردنشان چیزی شبیه به شوخی است؛ قدم زدن‌های بیهوده در خیابان نظر و خاقانی و توحید و سرک کشیدن به مغازه‌ها و پاساژها که پیاده‌روی نیست.