پشمینه بافت

اینجا ایران، زادگاه طاق!

دکتر پ سر یکی از کلاس‌ها گفت روزانه دویست ماشین در اصفهان نمره می‌شود؛ دانشگاه هنر اصفهان هم سالانه دویست دکتر نمره می‌کند.

البته دکتر پ چیزهای دیگری هم گفت اینکه سالانه دویست دکتر نمره شدن ما را به سوی جامعه‌ای سوق می‌دهد که دیگر سواد محور نخواهد بود یعنی دیگر صرفا سواد (؟یا مدرک؟) داشتن در مقطعی خاصی مطرح نخواهد بود و کم‌کم برای تخصص هم جا باز خواهد شد و نگاه خوش‌بینانه دکتر پ به آنجا می‌رسید که نمره شدن اینهمه دکتر در سال ما را به سوی تخصص‌محور شدن هدایت خواهد کرد.

*

از قرار معلوم بیشترین تعداد دانشجوی ارشد دانشگاه هنر اصفهان در هر ورودی را دانشجویان دو رشته باستان‌شناسی در سه گرایش  و مرمت در دو گرایش به خود اختصاص می‌دهند. تا آنجا که بسیاری از دانشجویان سایر مقاطع دچار این سوءتفاهم شده‌اند که این دانشگاه تنها در این دو رشته در مقطع فوق‌لیسانس دانشجو می‌پذیرد.

در دو یا سه هفته گذشته مکررا با محراب و طاق درگیر بوده‌ام از تعاریف ساده تا بحث‌های تخصصی و کاملا فنی... با توجه به گزینه قبل حتی یک دانشجو در میان اطرافیان نیافتم که بتواند اندک کمکی به این نیازمند بکند و همه بدون استثناء حواله‌ام دادند به یک استاد مشخص اما خودشان؟ هیچ.

هیچ‌کس نیست که یک جای این زمین بسیار بسیار بزرگ بایستد، شده جایی به قدر فقط ایستادن و بگوید اینجا حوزه تخصص من است، من در این جا متخصصم، بپرسید جواب بدهم.

ما به تعداد بیشتری از نوع دکتر پ نیازمندیم که مدام یادآوری کنند که در این بین آنچه که نیست تخصص است.

 

 

پینوشت: نه فقط دانشجویان مرمت یا باستان‌شناسی که همه ما...


+ نوشته شده در  شنبه ۱۳۹۲/۰۹/۲۳ساعت 23:1  توسط آرزو مودی   |