پشمینه بافت

اگر احساس خاصی به اصفهان ندارید و از خواندن کتاب‌های سبک و ساده و سرراست لذت می‌برید، این کتاب خواندنیست.

صد البته من و آدم‌های زیادی مثل من از خواندن تاریخ به هزار دلیل گریزانند چرا که کسالت بار است و تا مجبور نباشیم تاریخ (سیاسی؟) نمی‌خوانیم. خواندن این قسم کتاب‌ها خواندن تاریخ به شکل جدیدی است که آقای مورخ معرفی می‌کند که بر عکس تاریخی که تا امروز می‌شناختیم و می‌خواندیم نه تنها کسالت‌بار نیست که جذاب هم هست.

اگر خواهان خواندن کتاب هستید در اصفهان کتاب را از کتابفروشی های شهر کتاب و فرهنگسرا خریداری بفرمایید.

اینجا را هم بخوانید.

امروز قبرستان ارامنه اصفهان بدین شکل نیست؛ یک باغ محصور شده است پر از درختان کاج که در بسته‌ای دارد که رو به مسلمانان جز با مجوز باز نمی‌شود؛ گویا تا یکسال و اندی پیش بازمیشد اما الان نمیشود. (اگر دوست ارمنی داشته باشید و با خودتان ببرید شاید در را باز کنند.) هر چقدر هم التماس و درخواست کنید و دلیل بیاورید که بابا اینجا قبرستان است و من جز تماشای قبرها و احتمالا عکاسی آن هم به اضطرار پایان‌نامه‌ام کار دیگری ندارم فایده ندارد که ندارد و در را باز نمی‌کنند که نمی‌کنند. مجوز را هم باید بروید از کلیسای وانک بگیرید که آن را هم بدون نامه سربرگ‌دار امضادار مهردار دانشگاه نمی‌دهند و کار به جایی می‌کشد که کلا بی‌خیال تماشای قبرستان و عکاسی از آن می‌شوید* و به تماشای قبرها از دور، از پشت میله‌ها اکتفا می‌کنید.

قبرستان ارامنه نه تنها در شکل و ظاهر و محصور شدنش تغییر کرده است بلکه تغییر دیگری هم در آن مشهود است. شکل سنگ قبرها هم تغییر کرده است. همانگونه که در این تصویر پیداست سنگ قبرها شبیه به مکعب مستطیل‌های بزرگی است که امروز تا جایی که چشم من دید و تشخیص داد بازنشست شده‌اند چرا که ردیف به ردیف در امتداد میله‌های محصور کنار هم گذاشته شده بودند و مرده‌ای را محافظت نمی‌کردند. سنگ قبرهای امروز قبرستان ارامنه –تاجایی که می‌توانستم ببینم- ایستاده و عمودی بودند.

پینوشت: قبرستان ارامنه اصفهان را که در اینترنت جستجو کنید، چیزهایی نشان میدهد.

*گرفتن نامه سربرگدارمهردارامضادار دانشگاه کاری نداشت قد فاصله کلیسا بود تا ساختمان ادیان اما یک زورگویی پنهانی در همه جایش بود که با پی نگرفتنش تسلی اندکی می یافت.