عکس این آبی قشنگ را هم از صفحه اینستاگرام مردم برداشتم. فرش ملایر است. می‌گذارمش اینجا که صبح جمعه شما هم مثل صبح جمعه من با دیدن این دلفریب صبح خوشی باشد/بشود.
بافندگان و رنگرزان ملایر بافنده و رنگرز نبودند، جادوگر بودند.
فرش میشن ملایر
پشت فرش (بافت فرش)
عکس کامل را اینجا ببینید.
فرش ملایر، حوالی 1930 میلادی، 134× 190 سانتیمتر
فرش ملایر و همدان و مهربان همدان با آبی و نیلی بازی‌هایی می‌کنند که راست و مستقیم جان و روح و روان آدمی را نشانه می‌روند. آبی را طور دیگری، سوای بقیه ایران و به سلیقه خاص خودشان به کار می‌گیرند. نه آبی تیره نیلی‌شان را مشابه مثلاً کرمان به کار می‌برند و نه آبی روشنی که به کار می‌برند مثلاً همتای آبی‌های روشن بخشایش است. البته نمی‌دانم این بازی با آبی ویژگی وارداتی است یا ویژگی خاص مردم خود منطقه همدان است که در طول تاریخ دستخوش تغییرات نژادی و جمعیتی بسیار زیادی شده است.
سوای رنگ البته چیزی که برای من در این بافته بسیار چشمگیر است شکل پیکان ماننده سر ترنج‌هاست و آن نیم خطی که بر محور پیکان عمود شده است. البته شباهت چندانی نیست ولی برای من یادآور صلیبی است که در کلیسای ارتودوکس بیش از باقی جاها دیده‌ام. شکل شش گوش خود ترنج و آرایش پلکانی خطوط موربش هم چشمنواز است و متمایز.
عکس این پست و پست پیش از این حراجی است.
فرش ملایر
در یک کاتالوگ برچسب خورده بود «ملایر». زیاد به ملایر بودنش مطمئن نیستم. رخ و رخسارش شبیه هیچ کدام از ملایری‌هایی که پیش از این دیده‌ام، نیست.
این زیبای دلبر را قبلا همینجا گذاشته‌ام و حالا که در حال برگرداندن آرشیو از دست رفته هستم، دوباره دیدمش و روحم تازه شد. شما هم دوباره ببینیدش که روح شما هم تازه بشود. زمینه‌اش شبیه آسمان صاف و آبی این روزهای بهاریست.
