نشانهشناسی نقش شیر؛ قصهگویی یا تخصص آکادمیک؟
در ادامه پست پیش این را هم، جداگانه، اضافه کنم که نشانهشناسی و نمادشناسی و تعبیر و تفسیر نشانه، چیزی است سوای قصه گویی. شما نمیتوانید برای تعبیر و تفسیر نشانهها قصه سر هم کنید و از سر هوس به نشانهها مسیر و معنا و مفهوم بدهید. قاعده دارد، روش دارد و هزار باید و نباید. برای هر تعبیرتان باید سندی و سندهایی محکم و معتبر وجود داشته باشد که بایستند پشت حرف و تعبیرتان.
در مورد نقش شیر هم اگر و مگر زیاد است. آدمها و متخصصین زیادی، در رشته های مختلف، در مورد نقش شیر کار کردهاند که یکی جیمز اُ پی است که اصلاً کتابی با همین عنوان و موضوع در فرش دارد. دانشگاه سیستان و بلوچستان آن کتاب را دارد. نمیدانم دیگر کجا میتوانید پیدا کنید. دانشگاه هنر اصفهان نداشت یا من توجهی نکردم چون کتاب را قبلاً خوانده بودم.
یک چیزی را هم اینجا سربسته بگویم و بگذرم. اگر فلان هنرمند پول دارد و به ضمانت پولش مجموعه جمع میکند و فرش میخرد و نمایشگاه میگذارد... به ضمانت هیچ کدام از اینها نشانهشناس نمیشود. نشانهشناسی یک رشته دانشگاهی است و سواد آکادمیک مرتبط میخواهد و ربط و ضبطی به مجسمه ساز بودن ندارد. آن هنرمند، بدون مطالعه و بدون حمایت سواد و تخصص آکادمیک، در نهایت یک قصه نویس است حتی اگر خیلی پول داشته باشد و خیلی فرش!
برچسبها: دانشگاههای ایران, نشانهشناسی فرش