پشمینه بافت

فرش راور

فرش راور (که به اشتباه در متون خارجی لاور نوشته می‌شود) هم از آن اتفاق‌هاست که دیگر در تاریخ فرشبافی ایران تکرار نخواهد شد. این هم باشد قابل توجه دوستانی که از برداشته شدن تحریم‌ها اظهار خوشحالی بیخودی می‌کنند.

باور بفرمایید من با برداشته شدن تحریم‌ها مشکلی ندارم. بیش از خیلی از شما منتقدین گرامی که حرف بیخود زیاد می‌زنید و کامنت یواشکی می‌گذارید، زندگی‌ام با فرش پیوند خورده است و برایش دغدغه و نگرانی دارم. حرف من این است که این خانه از پای بست ویران است. با شرایط موجود فرشی مثل نمونه بالا دیگر هرگز در ایران تولید نخواهد شد؛ هزار-هزار تحریم هم اگر برداشته شود باز هم تغییری ایجاد نخواهد شد و فرشی مانند فرش بالا دیگر در ایران تولید نخواهد شد. به زبان ساده بافنده‌ای نداریم که بتواند چیزی مانند نمونه بالا را ببافد. 

قالیچه نماز - راور کرمان - جنوب شرق ایران - حدود 1900 میلادی*

212 × 134cm

در نگاه اول یک قالیچه محرابی** است شبیه به هزاران قالیچه محرابی دیگری که نمونه‌های فراوانی از آن‌ها را در همین وبلاگ دیده‌اید اما با کمی دقت نظر بیشتر تفاوت‌ها اشکار می‌شوند.

اول اینکه شکل آرایش زمینه مطابق استاندارد این دسته از بافته‌ها نیست. یک درخت شبیه به بید مجنون در وسط که پایین قالیچه بافته شده است و دو درخت سرو در دو سو و بالاتر از آن. چرا متفاوت است؟ عموما عکس این چیدمان را انتظار داریم یعنی درخت وسط بالاتر و بزرگ‌تر باشد و دو درخت دو طرف کوچکتر و حداقل نسبت به درخت وسط بر یک خط جای داده شده باشند.

مورد دوم حضور گلدانی است که درست زیر طاق و در بالاترین نقطه از زمینه قالیچه جای گرفته است. انتظار نداریم در آن نقطه نزدیک به راس یک گلدان را ببینیم. عموما چیزهای دیگری مثل آتشدان بافته می‌شوند و اینکه همراهی گلدان و درخت را در این دسته از بافته‌ها نداریم یعنی در قالیچه‌های محرابی یا درخت در وسط زمینه جای گرفته است و یا گلدان و نه هر دو با هم و با این چیدمان. 

* آقای مورخ معتقد است که باید تاریخ‌ها را به شمسی برگرداند. برای اثبات خیره‌سری برنمی‌گردانم. 

** در استفاده از قالیچه محرابی به جای قالیچه نماز تاکیدی وجود دارد.